Al langere tijd zijn mensen met de niet-vitale-beroepen thuis aan het werk. Is het thuiswerken effectief en efficiënt en is dat nog belangrijk, of staat het welbevinden nu voorop? We zijn van de crisisstand met ‘gevoel van ongeloof’ naar de volgende fase gegaan waarin we beseffen ‘dat dit nog wel even gaat duren’.
De nieuwe situatie is beter dan vóór de crisis
Ik denk dat iedereen in zijn privé situatie weleens een crisis van kleiner of groter formaat heeft doorgemaakt. Misschien door een scheiding, het verlies van een dierbaar persoon, een onvervulde kinderwens, een ernstig ziek familielid of iets anders. Een crisissituatie kan je dichter bij elkaar brengen. Zo’n moeilijke tijd is niet van het éne op het andere moment ineens voorbij. Doordat je stapsgewijs je weg vindt uit het dal, met stappen vooruit en soms ook weer achteruit, krijgt je nieuwe leven langzaam vorm. Een crisissituatie dwingt je na te gaan wat voor jou belangrijk is in het leven. De stappen die je zet, passen waarschijnlijk beter bij je omdat ze gebaseerd zijn op jouw waarden. Dit zorgt voor een solide basis om op voort te bouwen. De nieuwe situatie is dus niet hetzelfde als voor de crisis, maar juist beter dan daarvoor, want je behoudt wat belangrijk voor je is en laat het andere achter je.
Hoe gaat het in teams na de corona-crisis?
Hoewel sommigen niet kunnen wachten totdat alles weer terug is bij de oude situatie, zijn er ook mensen die bepaalde aspecten van de huidige manier van werken waarderen. De rust bij het ochtendritueel, de extra tijd die met sporten wordt ingevuld in plaats van in de file staan, geconcentreerd stukken kunnen uitwerken en de aandacht voor elkaar in huis. Gooien we dat straks allemaal overboord of kunnen we mooie aspecten behouden voor na de Corona-dreiging? Ik hoop dat we onze manier van werken kunnen aanpassen waarin we de goede dingen behouden en een nieuwe optimale situatie creëren voor het héle systeem; voor zowel thuis als op het werk.
Wat wil jij behouden na de Corona-periode?