Wenen Vliegveld – zatermiddag, iets na 12 uur op een zonnige dag. Verwoed probeert de floormanager van de vliegmaatschappij reizigers te laten wachten…want ze zijn namelijk nog niet aan de beurt. “Nee, meneer, u hebt een zone 3 ticket, nu boarden we alleen zone 1 en 2…”. Ik vlieg niet...

We zijn aan het wandelen in een prachtig bos en ik hoor hoe de coachee, een echte people manager mij in geuren en kleuren vertelt ..

…Terwijl ik met de schoolslag door het water glijd, besef ik me dat sommige dingen onveranderlijk zijn… Dat denk ik als ik naar de angstaanjagende zwemhaak aan de muur van het zwembad kijk. Het is precies dezelfde haak als toen ik heeeel wat jaren geleden aan het zwemmen was voor...

Ik betrapte me er van de week zelf op....

“Daar zie ik nog een mooie zitten; groot en donker en glimmend…aii…auw, prik…dat doet pijn. Die stekels zijn niet mals…”

Misschien lijkt het alsof we allemaal in hetzelfde Corona-schuitje zitten en dat de crisis ons verbindt, maar schijn bedriegt.

Nu langzamerhand steeds meer mág en kan, neig ik ernaar van ‘binnen de box’ naar de toekomst te kijken.

Wordt het werken er beter of slechter op na de corona-crisis? Zijn er dingen die jij wilt behouden van het huidige 'werken op afstand?'

In deze Corona-tijd waarin we zo veel mogelijk thuis blijven, herken ik de verschillende fasen in de change curve* heel goed voor mijn persoonlijke situatie.

Nu het corona-virus om zich heen grijpt, worden werkoverleggen vaker omgezet naar ónline-meetings. Maar hoe zorg je ervoor dat deze meetings effectief zijn? Lees meer hierover in mijn artikel.

Is the information you share with your audience really of value to them? Or is it just yóu who's really excited about the hard work you did?

Wat heeft een overvol warm zaaltje te maken met het goed begeleiden van veranderingen?